تأثیر تمرینات مبتنی بر چارچوب نقطۀ چالش بر کنترل قامت افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

  چارچوب نقطۀ چالش دیدگاهی نظری برای فهم تأثیرات متغیرهای تمرینی در یادگیری حرکتی است. با توجه به این چارچوب، متغیرهای تداخل ضمنی و بازخورد آگاهی از نتیجه رابطۀ تنگاتنگی با سطح مهارت و دشواری تکلیف مورد یادگیری دارند. ازاین‌رو هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر تمرینات مبتنی بر چارچوب نقطۀ چالش بر کنترل قامت افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بود. به این منظور کنترل قامت 22 فرد 20 تا 65 سالۀ مبتلا به ام‌اس از میان بیماران انجمن ام‌اس شهر اهواز که به‌صورت تصادفی در دو گروه کنترل و تجربی انتخاب ‌شده بودند، با استفاده از دستگاه فورس پلیت اندازه­گیری شد. آزمودنی­های گروه تجربی به مدت 12 جلسه، هر هفته سه جلسۀ 45 دقیقه‌ای به انجام تمرینات پرداختند و گروه کنترل تحت مداخله قرار نگرفتند. داده‌ها با روش تحلیل واریانس مرکب و تحلیل واریانس با اندازه­گیری تکراری تحلیل شد (05/0≥P). نتایج نشان داد کنترل قامت گروه تجربی نسبت به گروه کنترل در نتیجۀ پروتکل تمرینی چهارهفته‌ای بهبود معنا‌داری یافت. همچنین کنترل قامت گروه تجربی در پس‌آزمون نسبت به‌ پیش‌آزمون پیشرفت معنا‌داری داشت؛ بنابراین تحقیق حاضر از چارچوب نقطۀ چالش حمایت کرد و مربیان و کاردرمانان می‌توانند برای انجام مداخلات بالینی مؤثر برای بهبود تعادل و نوسانات قامتی در بیماران ام‌اس پروتکل تمرینی مربوط را به‌کار برند.